Omdat Marwan Kenzari is gecast als Jafar in Aladdin, publiceer ik deze oude Film Asides (helaas is de site uit de lucht) die ik schreef toen hij een rol in Murder on the Orient Express had bemachtigd…
Gisteren werd bekend dat Marwan Kenzari een rol gaat spelen in Murder on the Orient Express. Nieuws over dit project is natuurlijk sowieso een verplicht onderwerp voor de Film Asides, maar dat er nu een Nederlandse acteur is gecast maakt het extra aantrekkelijk om er iets over te schrijven. Of eigenlijk ook weer niet?
Het fenomeen “nationale trots” vind ik vreemd. Puur logisch gezien is er geen enkele reden om ook maar een beetje trots te zijn op Marwan. Ik misgun het hem niet. Maar trots? Op iemand die ik niet ken? Trots om de simpele reden dat we – geheel toevallig – binnen dezelfde landsgrenzen zijn geboren? Drie jaar na elkaar en 85 km van elkaar af?
Uiteraard heb ik een band met Nederland; ik ben er geboren, ik denk dat we het – al met al – behoorlijk goed geregeld hebben hier en ik hoop dat dat zo blijft. Maar dat betekent niet automatisch dat ik alle Nederlanders zie als “broeders en zusters” die ik een betere carrière, meer geluk in de liefde of grotere sportsuccessen moet gunnen dan mensen wiens wieg ergens anders stond dan de mijne. Dat zou namelijk betekenen dat ik een soort van automatisch harder moet juichen voor een arrogant en in mijn ogen onaardig, maar Nederlands persoon dan voor een sympathieke buitenlander die in het leven staat zoals ik vind dat mensen in het leven zouden moeten staan.
Als ik volgens de Neerlands-Trots-Logica zou leven, zou dat leven er heel anders uitzien. Dan had ik afgelopen twee Formule 1-seizoenen voor Max Verstappen hebben moeten zijn en de coureurs die ik al jaren de winst gun hebben moeten laten vallen. Dan zou ik ieder onderzoek over de Zwarte Pietendiscussie moeten negeren omdat ik een landverrader ben als ik vind dat er best wel kritisch gekeken mag worden naar een – zoals nu pas tot ons doordringt – racistische traditie. Dan had ik The Blacklist langer dan één aflevering vol moeten houden omdat in latere seizoenen Famke Janssen zou opduiken. Dan zou ik vinden dat mensen die vluchten voor hun leven uit een gevaarlijk land hier niet welkom zouden zijn omdat ze dan maar ergens anders geboren hadden moeten worden. Dan zou ik bij het nieuws over Marwan niet hebben mogen denken; “Leuk en aardig, maar weer een kans minder dat Eddie Redmayne gecast gaat worden.”.
Nationale trots kan absoluut verbindend werken, dat zal ik niet ontkennen. Maar als we het vanzelfsprekend gaan vinden dat een Nederlander beter is dan een Anderlander gaan we een verkeerde kant op. Laten we dus Carice, Michiel, Katja, Rutger, Renee, Famke, Paul en Marwan eren om hun bijdrage aan de film- en televisiewereld in het algemeen. Omdat ze goed zijn in hun vak. Net als we Mads, Tom, Brigitte, Penelope, Alfonso, Gerard of Eddie – vooral Eddie – om die redenen moeten kunnen bewieroken.
Marwan Kenzari is een uitstekende toevoeging aan de cast die er tot nu toe staat. Een goed acteur, passend bij de rol en met de uitstraling van een ster. Daarom ben ik blij dat hij de rol heeft gekregen. Alleen “maar” daarom.
Mennologica 